ساندویچ همبرگر که امروز بیشتر با اسم برگر مورد استفاده قرار میگیرد یک ساندویچ محبوب و دوستداشتنی در تمام نقاط جهان محسوب می شود. هم اکنون همبرگر را به عنوان یک غذای بین المللی میشناسند و از لحاظ محبوبیت چیزی از سوشی های ژاپنی یا پاستا های ایتالیایی کم ندارد.
در تمام نقاط جهان، این ساندویچ دارای طرفداران زیادی هست و انواع مختلف طبخ آن همیشه مورد توجه شف ها یا رستورانگردها قرار می گیرد.
تصمیم گرفتیم امروز در بلاگ میورا توضیح مختصری از همبرگر و تاریخچه آن ارایه کنیم تا بیشتر با این غذای محبوب آشنا شوید.
هَمبـِرگِر گونهای ساندویچ میباشد که شامل یک برگ گوشت چرخکرده است و در میان یک نان گردِ بریده قرار میگیرد. بیشتر گوشت گاو است و ممکن است به صورت کبابی درست شود یا سرخ شود. میان گوشت و نان همبرگر معمولاً کاهو، سس گوجه فرنگی یا سس مایونز، خردل، پیاز و دیگر مخلفات هم قرار داده میشود. همبرگر را معمولاً در بشقاب در کنار سیب زمینی سرخ کرده، پیاز سوخاری، قارچ یا چیپس سرو میکنند.
برای تهیه همبرگرها عموما از گوشت گاو استفاده می شود و در موارد کمتری هم از ترکیب گوشت بره یا گوساله یا گوشت خوک و مخلوط آنها استفاده می شود، ولی پر مصرف ترین نوع گوشت برای همبرگر ها گوشت گوساله یا گاو است.
امروزه علاقه زیاد به برگر ها باعث شده تنوع این ساندویچ خیلی بالاتر رود و گونه های مختلف برگر از گوشت گاو، خوک، بره، مرغ، شترمرغ، ماهی، کوسه، میگو، خرچنگ، خرگوش، غاز، اردک و… تهیه می شود.
تاریخ حقیقی پیدایش همبرگر بر هیچ کس روشن نیست و اداعاهای زیادی مبنی بر اختراع همبرگر وجود دارد: برخی معتقدند فرماندهان لشگر چنگیزخان برای صرفه جویی در وقت و هزینه این نوع غذا را اختراع کردند. بعضی ها شروع پخت این ساندویچ را به دانمارک مربوط می دانند و بعضی به هند غربی. در متون رومی های باستان نیز، توصیف غذایی آمده که بسیار به همبرگر شبیه است.
اما اغلب اینطور گفته می شود که نام این غذا از کشور آلمان و شهر هامبورگ گرفته شده است. اولین بار در این ناحیه گوشت گاو را پهن نموده و به شکل گرد در آوردند که این محصول، بسیار با استقبال مردم مواجه شد.
در قدیم، گوشت چرخ کرده ای که گرد بود را استیک همبرگر می نامیدند. وقتی این ماده غذایی را داخل نان قرار می دادند، ساندویچ همبرگر نام می گرفت. تا اینکه اوایل قرن بیستم، هر دوی اصطلاحاتی که به کار میرفت (استیک همبرگر و ساندویچ همبرگر) خلاصه شده و تنها نام همبرگر و یا گاها برگر به جای اسامی قبلی باقی ماند.
همبرگر امروزی در سال ۱۹۲۱ توسط یک سرآشپز آمریکایی به نام والت آندرسون، به شکل استاندارد درآمد. او اهل ویریجینا کانزانس بود. آندرسون گوشت گاو را کاملا خرد و به صورت قطعات گرد و تخت، روی آتش کباب و دودی می کرد. در آخر هم غذا را برای ظاهر بهتر و برای آنکه خرد نشود، همراه با نان گرد و سبزیجات به صورت ساندویچ سرو می کرد.
او توانست در آن سال سرمایه دار معروف، بیلی اینگرام، را متقاعد کند تا با سرمایه گذاری۷۰۰ دلاری، رستورانی با منوی اختصاصی همبرگر را با نام وایت کسل بنا کند و این ابتدای شهرت جهانی همبرگر و رستوران های زنجیره ای آن بود. سال ها بعد برادران مک دونالد رستوران خود را باز کردند و با کمک ری کراک توانستند همبرگر را به عنوان غذایی سریع عرضه کنند و این غذا را به شهرت جهانی برسانند.
۴ جزء اصلی و حیاتی باید در هر ساندویچ برگر وجود داشته باشد و در غیر این صورت نمی توان به آن برگر گفت! نان برگر، گوشت همبرگر، سس و سبزیجات اجزاء اصلی یک ساندویچ همبرگرند.
علاوه بر خود همبرگر، برگرهای متنوع دیگری پا به عرصه صنعت غذا گذاشته اند که مختصرا درباره آنها صحبت می کنیم:
چیز برگر در اصل همان همبرگر ساده است که در آن از پنیر پیتزا، پنیر ساندویچ یا انواع دیگری از پنیرهای آب شده استفاده شده است. چیز برگر ها به دلیل داشتن پنیر چرب، میزان کالری بیشتری دارد؛ از سوی دیگر طرفداران چیزبرگر ها به مراتب بیشتر از برگرها هستند.
چیکن برگر در مقایسه با برگر و چیز برگر کمی متفاوت تر است. چراکه درون نان گرد این غذا، به جای گوشت چرخ کرده، از سینه مرغ کبابی یا سوخاری به همراه سس مخصوص استفاده می شود. از نظر کالری، چربی و ارزش غذایی، چیکن برگر ها به مراتب در شرایط بهتری در مقایسه با برگرهای با گوشت چرخ کرده قرار دارند.
اسموکی برگر شباهت زیادی به چیزبرگر و همبرگر دارد؛ نام اسموکی از سس مخصوصی که در این برگر استفاده می شود الهام گرفته شده است. برای تهیه اسموکی برگر ابتدا باید گوشت چرخ کرده را روی حرارت آتش گریل کرده و سپس سس اسموکی را به آن اضافه کرد؛ بعد از انجام این فرآیند، برگر بو و مزه دودی به خود میگیرد که به اسموکی برگر معروف است.
چیز بیکن برگر یک نوع چیز برگر است که از ژامبون یا گوشت خالص بیکن در آن استفاده می شود. چیز بیکن برگر بدون شک از خوش مزه ترین مدل های این فست فود است که طرفداران زیادی در سراسر جهان دارد
در سال ۲۰۱۴ در برخی اخبار اعلام شد رستوران ” هونکی تونک ” در لندن، گرانترین برگر جهان را به مشتریان خود عرضه میکند که در آن از زعفران و خاویار ایرانی استفاده شدهاست.
اولین رستورانی که همبرگر را وارد ایران کرد، تاپس همبرگر بود که در بلوار ناهید خیابان آفریقا قرار داشت. در سال ۱۳۴۰ یک همبرگر ۳ تومان، به همراه یک بطری ۵ ریالی نوشابه و یک پاکت سیب زمینی سرخ شده ۵ ریالی، در مجموع به قیمت ۴ تومان فروخته می شد.
اما انتخاب یک برگر خوشمزه در ایران حالا دیگر کار بسیار دشواری است زیرا مانند همه دنیا، تعداد رستوران هایی که همبرگر را در منوی خود دارند، زیاد است.
همبرگر در ایران به دو صورت درست می شود؛ یکی به صورت سنتی که اغذیه فروش ها و تعدادی از ساندویچ فروش های قدیمی آن را طبخ می کنند. نوع دیگر، نوع صنعتی و فست فودی آن است که تهیه و پخت کاملا متفاوتی دارد.
نوع گوشت، کیفیت بالای آن، نان خوش طعم، سبزیجات تازه و گذشته از آن، مهارت سرآشپز همه مواردی هستند که بر طعم و مزه برگر تاثیر بسزایی دارند. برای پیداکردن یک همبرگر خوشمزه که تمام موارد فوق را داشته باشد، کافیست سری به رستوران میورا بزنید تا علاوه بر تجربه کیفیت بالا، برگر خود را در محیطی بی نظیر میل بفرمایید.